Φοιτητικές παρατάξεις , σήψη και δυσωδία.

Οι πρώτες φοιτητικές παρατάξεις κάνανε την εμφάνισή τους στα Ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα πριν τριάντα χρόνια περίπου. Τότε βέβαια είμαι σίγουρος ότι αυτοί οι φοιτητές θα λαμβάνανε τα εύσημα από όλους καθώς η νεολαία πρέπει να είναι μαχόμενη και δραστήρια και αυτός φυσικά ήταν ένας τρόπος. Ποια είναι όμως σήμερα η κατάσταση αυτών των φοιτητικών παρατάξεων; Έχετε δει αλήθεια ποτέ σε κάποιο δελτίο ειδήσεων να μιλάνε για την πραγματική κατάσταση ή σε κάποια εκπομπή; Σπανιότατα εώς καθόλου. Ακόμη και στα έντυπα μέσα ενημέρωσης σπανίως βλέπει κανείς κάποιο άρθρο κάποιου απογοητευμένου ή συγχυσμένου σκεπτόμενου ανθρώπου. Από τα κόμματα φυσικά ούτε φωνή ούτε ακρόαση σχετικά, καθώς σύμφωνα...

και με τα λεγόμενά τους (τα επίσημα τουλάχιστον) οι φοιτητικές παρατάξεις βρίθουν ανεξαρτησίας, δημοκρατικότητας, ελευθερίας, αξιοκρατίας και πόσα άλλα δε ξέρω. Αλλά για σκεφτείτε. Είναι ποτέ δυνατόν τα κόμματα να στραφούν εναντίον του ίδιου τους του μηχανισμού; Του μηχανισμού τον οποίο τα ίδια δημιούργησαν και τόσο καλά συντηρούν αφού εκτός από ισχυρό μοχλό πίεσης αποτελεί και βασικό πρωτογενή παράγοντα γένεσης των νέων κομματόσκυλων; Από εκεί θα βγούνε οι άνθρωποι οι οποίοι θα τρέξουν επί παραγγελία να ζητοκραυγάσουν ή να αποδοκιμάσουν αναλόγως. Οι φοιτητικές παρατάξεις έχουν μετατραπεί σε χώρους παρακμής, ρουσφετιών και γενικότερα σε οτιδήποτε άλλο εκτός από χώρους ιδεολογίας και μοχλούς πίεσης για επίλυση των φοιτητικών και όχι μόνο προβλημάτων. Μέσα σ' αυτές τις παρατάξεις βλέπεις νέα παιδιά, μοντέρνα, να σου μιλάνε με την γνωστή ξύλινη παλαιοπολιτική γλώσσα με απώτερο σκοπό να ψηφίσεις τους "δικούς μας" οι οποίοι θα στηρίξουν τους "δικούς μας" και ούτω κάθε εξής. Όποτε ξεκινά η περίοδος εγγραφών βλέπεις σε κάθε γωνιά της σχολής τους φερέλπιδες Μαυρογιαλούρους να "ψαρεύουν" νέους φοιτητές ώστε να ενισχύσουν την παράταξή τους για να εξυπηρετήσουν τα εκάστοτε συμφέροντά τους. Υπόσχονται τα πάντα, από το να δώσουν σημειώσεις εώς το να σε περάσουν σε μάθημα, πράγματα τα οποία και γίνονται αφού τα πάρε δώσε με καθηγητές είναι πάρα πολλά ακόμη και με τους ίδιους τους πρυτάνεις. Τα ανταλλάγματα βέβαια για τους ίδιους τους καθοδηγητές είναι πάμπολλα. Από ένα καλό εισόδημα κάνοντας διάφορες "λαδιές" μέχρι διορισμό στο δημόσιο, εκλογή σε εθνικές ή τοπικές εκλογές ή άλλα ανάλογα με τη βούληση του φοιτητοπατέρα. Και φυσικά εάν δαφνοστεφανωθείς από το κόμμα μετά δε σου χαλάει χατήρι. Μη σας φαίνονται τραβηγμένα είναι πέρα για πέρα αληθινά και γίνονται. Έτσι ο κάθε φοιτητοπατέρας "φτιάχνει" την πάρτη του με τις πλάτες των φοιτητών οι οποίοι ως άβουλα όντα τρέχουν για να στηρίξουν το κόμμα (ουάου). Είναι τόση μεγάλη η δύναμη αυτών των παρατάξεων δε, που έχουν τον πρώτο λόγο στις εκλογές καθηγητών και πρυτάνεων και έτσι στην ουσία αυτές διοικούν τη σχολή, κατ' επέκταση δηλαδή το κόμμα στο οποίο ανήκουν. Αυτή η στήριξη βέβαια που θα προσφέρει η κάθε παράταξη σε κάποιον καθηγητή θα απαιτεί και τα ανάλογα ανταλλάγματα. Άνθρωποι οι οποίοι δεν κάνουν κάτι άλλο παρά το να εξυπηρετούν το κόμμα έχουν τον πρώτο λόγο. Είναι αλήθεια και μη σας φανεί καθόλου παράξενο ότι φοιτητές -μέλη αυτών των παρατάξεων- σε προεκλογικές περιόδους μπαινοβγαίνουν σε βουλευτικά ή άλλα πολιτικά γραφεία για να σταυρώνουν ψηφοδέλτια τα οποία μοιράζονται στους ψηφοφόρους!!! Στον ετήσιο απολογισμό της κάθε παράταξης υπάρχουν και οι καταλήψεις, οι βανδαλισμοί, τα γιαουρτώματα καθηγητών, οι ξυλοδαρμοί και άλλα πολιτισμένα και ωραία πράγματα ανάλογα βέβαια τι θέλει και το κόμμα. Πόσοι φοιτητές έχουν χάσει τη χρονιά τους μόνο και μόνο γιατί η τάδε παράταξη έκλεισε τη σχολή! Πράγμα που εάν γίνει σε άλλες προηγμένες χώρες της Ευρώπης αμέσως ασκούνται ποινικές διώξεις. Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα πραγματικά προβλήματα των σχολών και των φοιτητών παραμένουν στάσιμα και άλυτα. Φυσικά τα χρήματα που δίδονται από τα κόμματα στις παρατάξεις τους δεν είναι λίγα και σχεδόν όλα πάνε σε ανούσιους σκοπούς. Σε πάρτυ, σε ημερίδες και εκδηλώσεις άνευ ουσίας (αφού γίνονται μόνο για να μιλήσει ο τάδε βουλευτής του κόμματος), σε αφίσες, σε φυλλάδια και άλλα. ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;;;;; Όλη αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται όποτε πλησιάζουν οι φοιτητικές εκλογές. Εκεί η ανωριμότητα, ο φανατισμός, το ψέμα, η έχθρα και η υποκρισία των ανεγκέφαλων φτάνει στο ανώτερο σημείο. Εκεί πολιτικός λόγος θεωρούνται τα ηλίθια συνθήματα, οι τραμπουκισμοί στα αντίπαλα τραπεζάκια, τα ηχεία με τέρμα τα επαναστατικά τραγούδια, οι ωραίες αφίσες, τα ωραία πάρτυ και το κλέψιμο των κάλπεων σε περίπτωση που δε μας πάνε καλά τα αποτελέσματα. Επιχειρήματα μηδέν μόνο φωνές και ξύλο. Δεν ενδιαφέρονται αν τα αιτήματά τους αντιτίθενται στην ελευθερία, στην ισότητα, στην αναβάθμιση των σπουδών. Τους αρκεί μόνο η ικανοποίησή τους και η ικανοποίηση του κόμματος.Κύρια απόδειξη της ανικανότητας ακόμη και για διεξαγωγή εκλογών είναι τα διαφορετικά αποτελέσματα που κάθε παράταξη βγάζει μετά το άνοιγμα των κάλπεων! Θλίβομαι γιατί αυτές οι παρατάξεις δεν αποτελούν τίποτε παραπάνω από έναν ακόμη κομματικό μηχανισμό ο οποίος θρέφει τα νέα κομματόσκυλα που θα τρέξουν για το κόμμα. Τα κόμματα δεν κάνουν τίποτα για αυτό καθώς τους βολεύει, αφού δε νοιάζονται εάν θα βγουν σωστοί πολιτικοί από τις φοιτητικές παρατάξεις , αρκεί να είναι πιστοί στις επιταγές του κόμματος. Στην Ελλάδα φοιτητικό κίνημα δεν υπάρχει. Η νεολαία που θα έπρεπε να αποτελεί ελπίδα για νέους και άφθαρτους πολιτικούς απογοητεύει από τα γεννοφάσκια της. Ας μην περιμένουμε λοιπόν κάτι παραπάνω παρά έναν νέο Κωστάκη και έναν νέο Γιωργάκη... Καληνύχτα Ελλάδα.